In dit land vol individualisten is autonomie het hoogste goed. Iedereen zoekt naar zijn eigen vrijheid en uniekheid. Doordat iedereen daar zo hard naar zoekt is er geen land waar de mensen zo op elkaar lijken.

Dit land was kapot, maar is na veel inspanning weer gelijmd. Hoop voor de toekomst en vertrouwen in de ander was lang uit zicht. Met kleine stapjes heeft men de ander weer leren zien en begrijpen. Er is nog een lange weg te gaan, maar men ziet nu gelukkig in dat je zowel een verscheurd verleden als een hoopvolle toekomst kunt delen.

De regen. Kun je er tegen? Hier kunnen ze dat wel. Sterker nog, hier maakt de regen alles sterk en fris. Natuurlijk zit men niet altijd te wachten op een bui. Maar men weet; zonder regen geen bloemen.

Dit rijke aangeharkte landje is een oase in een zee van armoede en chaos. Over de grens kijken doen de inwoners wel, maar echt begrijpen doen ze het liever niet. Het is fijner om  weg te kruipen onder de heerlijk warme klamme deken van de eigen werkelijkheid.

Op dit smeltende ijseiland staat het water tot aan de lippen. Als het zo door gaat stevent men af op een ramp. Iedereen ziet dat. Behalve de bewoners van het eiland zelf. Die zitten met hun  kop in hun kont. Met je kop in je kont zie je niet zoveel. Alleen alternatieve feiten kun je van daaruit zien. En het is lekker warm.

Op een prachtige locatie in het stadhuis van Deventer is Team Deventer van het UWV Werkbedrijf hard aan de slag gegaan met het maken van hun eigen vlag. Een ochtend lang werd er niet alleen hard gewerkt aan het verbeelden van hun toegevoegde waarde en opdracht. Maar zeker net zo hard aan het samen uitzoeken hoe de samenwerking tot nog meer resultaat kan leiden. Kortom. Een leuke, nuttige en voor mij ook inspirerende ochtend!

Hier is nooit een wolkje aan de lucht. Elke dag verloopt net zo perfect als alle dagen daarvoor. Arcadia is dan ook een geliefd vakantieland. Waarbij moet worden opgemerkt dat toeristen ook vaak weer blij zijn als ze terug mogen naar de beslommeringen en rafel randen van thuis.

Dit land heeft na jarenlange strijd tegen dictatuur de omwenteling gemaakt naar een duurzame democratie. Ten tijde van de dictator telde de vlag maar één ster. Met de herovering van de macht hebben de trias politica hun eigen ster op de vlag gekregen. Sinds die tijd is de maan een slag gedraaid. Als symbool voor de macht aan het lachende volk.

Hier strijd men altijd vol overgave voor de zaak. Of het voor de goede zaak of toch een zinloze strijd tegen windmolens was, weet je pas achteraf. Spijt vindt men dan ook een vergeefse emotie. Liever leert men echt van de heldendaden en de vergeefse moeite. En trekt men met de wijsheid van gisteren, vandaag opnieuw ten strijde. Bij voorkeur onder de uitroep ‘Sta voor iets, of val voor alles!’

Dit volk werd ooit geregeerd door een tsaar. Daarna nam “het volk” de macht over. Na vele jaren implodeerde de macht van “het volk”. Waarop een democratisch experiment al snel leidde tot een gekozen dictator. Men berust in dit lot. Het is beter om te lijden wanneer je geleid wordt, dan te lijden en daar zelf verantwoordelijk voor te zijn.