Hier leeft iedereen langs elkaar heen. Als schepen in de nacht. Men is verleert om echt contact te maken met de ander. Liever hult men zich in de mist van de eigen bubbel. Die mist is weliswaar klam en koud, maar ook vertrouwt . Langzaam drijft men verder uit elkaar. Verblind door de zelfgekozen bubbel. Wachtend op de onvermijdelijke aanvaring.